Απογοήτευση

Καλημέρα! Ο Οκτώβρης μου έφερε δύο ευχάριστα νέα, έστω προσωρινά, και μία απογοήτευση. Από τις 27/10 ως τώρα, επί δύο βδομάδες, συνεχώς κλαίω που εμπιστεύτηκα και πίστεψα σε λάθος άνθρωπο (όχι ερωτική σχέση, αυτές δεν υπάρχουν περίπου επτά χρόνια τώρα). Είμαι στα όριά μου. Να γίνω πιο σαφής... Αντιμετωπίζω μετά από χρόνια το ενδεχόμενο της ανεργίας και μαζί έχω να διαχειριστώ την απογοήτευση, τον θυμό, την αφέλεια, την απόρριψη και τον αποχωρισμό. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, κύριε Γιώργο, αν μετά την καταιγίδα στα μάτια μου έρθει το ουράνιο τόξο. Το 2017 κλείνει με πόνο κι όσο κι αν αναρωτιέμαι δεν βρήκα να έχω σφάλλει κάπου. Τα όνειρά μου θέλησα να κυνηγήσω, δίχως να βλάψω κανέναν. Γιατί να με πληγώνουν;